De Persicaria amplexicaulis is een veel gebruikte tuinplant in de ecologische tuin, en niet zonder reden. Hij groeit bijvoorbeeld snel dicht zodat de bodem nagenoeg volledig wordt bedekt en ongewenste onkruiden geen kans krijgen om te woekeren. Planten zoals deze toepassen in de natuurlijke tuin is dus een truukje om de onderhoudsintervallen sterk te reduceren...

Bovenal is het een enorm mooie plant. Niet alleen de sierlijke bloemaren die bloeien vanaf eind juni tot de eerste vorst maar ook het blad en de algehele structuur van de plant zijn erg aantrekkelijk. Het hoeft geen betoog dat deze plant een meerwaarde betekent in het ecosysteem van de tuin want zijn bloemen zitten ramvol bijen en nuttige insecten.

Qua bodemvereisten houdt hij het meest van niet te droge, humeuze grond in de halfschaduw. In de volle zon moet de grond wel wat vochtiger zijn.

De persicaria of duizendknoop (niet te verwarren met de woekerende Japanse duizendknoop die verre familie is maar er verder niets mee te maken heeft- familie kan je niet kiezen hé:-) is een plant die vrij laat in het groeiseizoen terug boven de grond komt. Daardoor leent die zich er perfect toe om voorjaarsbollen tussen te strooien. Ook een framboos kan er tussen worden geplant om wat extra vertikale structuur te geven. Uitstekende plant dus als bodembedekker in een voedselbos!

ten slotte wil ik nog een esthetisch truukje delen dat ik steeds toepas in het werken met deze plant. Omdat hij best in grote "wolken" wordt geplant en hij veel wordt toegepast, vind ik hem soms een beetje monotoon en saai. Dit los ik op door er 2 of 3 verschillende cultivars met een subtiel kleurverschil door elkaar van aan te planten in hetzelfde plantvak. Zo creeer je wat meer frivoiteit en suspense. Op de foto staan Persicaria amplexicaulis Firedance en Orangefield door elkaar.